Ben geçtiğimiz hafta kürkçü dükkanını ziyaret ettim
bahçemi gördüm, evime giremedim
manolya hariç tüm ağaçlar ölmüştü
habire içtim...
biiiiir çok sıkıldım, ikiiii, yerim çok dar, oooo, senden çok var şarkısı eşliğinde evet, dans ettim
havuzdan sonra tuzlu suyun kaldırma kuvvetini mutluluk göz yaşları içinde teyit ettim
aha, huzur'u yeniden okumaya başladım, yarıladım
kalamar yedim
pek dinlenemedim, yoruldum
daha çok yüzmediğime pişmanım ama son günlerde bir de rüzgar vardı
Ben dönerken aniden kısa bir yağmur yağdı, olympos eski sahibine ağladı, eski sahibi başını hafifçe okşayıp olympos aşkını gene kalbinin derinliklerine gömdü, bu imkansız bir aşk abicim, benim orada barınmam, hayatta kalmam, herhangi bir varlık sergilemem mümkün değil. El kuklası oluyorum ben orada. Olympos beni karnından konuşturuyor.
Daha dönüş yoluna koyulmadan önce özlemiştim bile, o ayrı. Yol boyu ağladım, o da ayrı. Yağmurdan sonra ağaçların rengi inanılmazdı, o da apayrı.
Fotoğraf koyacağım pek yakında.
No comments:
Post a Comment