Ihlamurlar Altında

Tam Olympos vakti geldiğinde İstanbul'a aşık oldum... ıhlamur kokuları başımı döndürüyor. Yağmur bir yakışıyor, bulut bir başka yakışıyor; deniz bugün süt limandı, her köşe başında hanımeli kokuları... İstanbul eski sevgililer gibi, hep yanlış zamanda aşık olunan, hep insanın hevesini kursağında bırakan, hep özlenen, hep nefretle anılan... elden ne gelir ki dedirten insana. Ben böyle ıhlamur kokusu duymadım. Yıllardır ilk kez Haziran ayını İstanbul'da geçiriyorum, aklımı yitirmek üzereyim. Ben böyle güzellik görmedim. Vay canına... Ne şehirmiş ama ya! Canımıza okuyor yıllardır gıkımız çıkmıyor. Daha da süzülüyor kirpiklerimizin arasından aşık gözlerimiz. Tövbe tövbe.